Rozdział 3

Perspektywa Żanety

Właśnie zbierałyśmy się do pracy. To był ostatni dzień przed wyjazdem do mojego rodzinnego miasteczka.

Obudziłam się 06.45 wstałam poszłam pod prysznic i założyłam czarne dżinsy, T-shirt z flagą Wielkiej Brytanii, namalowałam kreski, nałożyłam korektor, nałożyłam puder i balsam na usta, nie lubiłam się zbytnio stroić gdziekolwiek, a jeśli chodzi o makijaż to ja bardziej preferowałam lekki, delikatny, bardziej naturalny.

Dochodziła 07.30 poszłam ponownie obudzić Lenę, kochała spać do późna, leń.

-Lena, wstawaj na śniadanie -szturchałam ją za ramie.

-No już wstaję -oznajmiła.

-Wstawaj jest 07.30 znowu się spóźnimy do pracy, weź Lena wykaż się, to jest nasz ostatni tydzień.

-No dobra, dobra już wstaję -oznajmiła Lena otwierając oczy.

-No to chodź śniadanie jest na stole, a ja jeszcze muszę iść do Tomka -powiedziałam wychodząc z pokoju Leny.

-Ok do zobaczenia -powiedziała wychodząc z pokoju.

Wyszłam z naszego pokoju, zeszłam po schodach, szłam korytarzem do końca następnie skręciłam w prawo. Doszłam do drzwi i zapukałam.

-Hej. Gdzie jest Tomek mam...- urwałam szybko widząc Marcela w samych bokserkach, nie wzruszyło mnie to ani on się nie speszył. Kolegujemy się już ponad rok i widziałam go już nie raz w samej bieliźnie tak jak Tomka, nie żeby coś było.

-Hej, w kuchni właśnie jedliśmy śniadanie -powiedział wpuszczając mnie do środka.

Chłopaków mieszkanko było dwu-osobowe, ale zaledwie starczało miejsca na jednego natomiast nasze jest na 3 osoby ale i tak przydało by się nam więcej miejsca. Na początku mieszkała z nami jakaś dziewczyna ale tylko przez kilka dni bo później się przeniosła i dobrze, bo wtedy w ogóle nie było by miejsca.

-W samej bieliźnie? –zapytałam.

-Nie dawno wstałem -usprawiedliwił się Marcel zamykając drzwi.

-To tak jak Lena -powiedziałam pod nosem ale na tyle głośno ze każdy usłyszał.

To była pierwsza z wielu rzeczy, które Lenę i Marcela łączyły, oboje kochali spać do późna.

-Hej. Smacznego -przywitałam się z Tomkiem siadając przy stole.

-Hej –odpowiedział Tomek z pełną buzią.

-Słuchajcie jest taka sprawa bo ja dziś chcę Lenę zabrać do siebie na 2 dni do mojego domu, na wsi. A przecież ona ma jutro urodziny. Więc tak pomyślałam żeby je urządzić dziś gdzieś tak o 13.00, wtedy kończymy pracę.

-Dobry pomysł -pochwalił mnie Marcel.

-A co z prezentem? -Spytał Tomek.

-Nie wiem jak wy ale ja już mam.

-A co dla mniej kupiłaś? -Spytał Marcel.

-Kupiłam dla niej buty które mierzyła na ostatnich zakupach, bardzo się jej spodobały. A wy możecie kupić dla niej spodnie i jakąś zajebistą bluzkę-zaproponowałam gdyż widziałam po ich minach że nie wiedzą co jej kupić.

-Wiem co się dla niej podoba -stuknął rękoma o stół Tomek.

-No to dawaj - powiedział podekscytowany Marcel.

-Kupmy jej ... A nie jednak nie wiem -odpowiedział zrezygnowany Tomek.

Wybuchliśmy śmiechem. Ale postanowiłam dać im wskazówki.

-To są jeansy które się dla niej podobają one są w NEW YORKER –podałam telefon na którym były screeny. A to jest buska w H&M –pokazałam kolejnego screena.

-To jak chłopaki, co kupujecie?

-To ja kupię bluzkę -oznajmił Marcel.

-A ja kupię spodnie.

-Dobra spodnie rozmiar 36 a bluzka S, będzie dobra. To do 13.00- oznajmiłam wstając od stołu i idąc w stronę drzwi.

Wyszłam od chłopaków i zadzwoniłam do Leny.

-Hej gdzie jesteś? -spytałam.

-Hej już pod kawiarnią –oznajmiła - A ty gdzie? -spytała.

-Właśnie w drodze –odpowiedziałam. -Dobra to papa -odpowiedziałam rozłączając się.

Bardzo się zdziwiłam bo była 08.30 a Lena zawsze wychodzi z domu za 15 min.

Doszłam pod kawiarnię akurat w sam raz, bo zbytnio nie spieszyło mi się.

-Ooo... nareszcie jesteś -krzyknęła Lena.

-Nom dotarłam. Lecę się przebrać i zabieramy się do roboty -oznajmiłam i poszłam na zaplecze.

- A ty nie umiesz się przebierać nie rozwalając ubrań wokoło swojej szafki?! -spytała z wyrzutem Krysia.

-Umiem, ale się śpieszę.

-No to jak się w ostatniej chwili przychodzi to tak jest.

-Przepraszam, czy pani mi sugeruje że się spóźniam do pracy?!Nie spóźniłam się, tylko przyszłam na czas.

-Jak się śpi do 08.00.

-Przepraszam ja nie śpię już od 07.00, a z resztą co ja Pani się spowiadam, wstaję o której chcę i przychodzę do pracy jak mi się podoba, to nie Pani sprawa. A teraz przepraszam śpieszę się.

Wyszłam z zaplecza a Krysia nic już nie powiedziała.

-Coś się stało -spytała barmanka.

-A weź Krysia znowu się czepia.

-Weź nie przejmuj się. Stara panna i nie może znaleźć sobie faceta i teraz wyżywa się na wszystkich.

-Wiem wcale się nie przejmuje tym, ale teraz przez nią mam zwalony dzień.-odpowiedziałam.

-No tak, ona to umie zepsuć człowiekowi humor -odpowiedziała barmanka.

-Chodź zbierać zamówienia -pociągnęła mnie za rękę Lena.

Co chwilę zerkałam na zegarek a czas cały czas się dłużył i się dłużył. Co chwila dochodziło coraz więcej klientów więc już nie tak często zerkałam na zegarek i czas leciał nie ubłaganie.

Dochodziła 13.00 i przyszła druga zmiana a my poszłyśmy na zaplecze by się przebrać i iść stąd jak najszybciej bo Szefowa widząc taki ruch kazała by nam zostać dłużej.

Doszłyśmy do akademika w parę minut. Szłyśmy po schodach i otworzyłyśmy drzwi, gdy Lena zapaliła światło wszyscy nasi znajomi wyskoczyli z kryjówek i krzyknęli ''Wszystkiego najlepszego" a Lena podskoczyła.

-O jeju jesteście kochani, ale wiecie urodziny to ja mam dopiero jutro -odpowiedziała Lena.

-Wiemy, ale ja cię jutro zabieram ze sobą. Wiem że byś została i się nudziła więc to taki przed prezent.

-Ale jak to, gdzie? -spytała nie dowierzając.

-Jedziesz ze mną do mojego rodzinnego domu -odpowiedziałam.

- No to czas na prezenty -krzyczał Tomek.

Na te hasło wszyscy rzucili się w stronę Leny. Wszyscy składali jej życzenia i wyręczali jej prezenty.

Myślałam, że to będzie tylko taka impreza dla najbliższych przyjaciół, ale Tomek pewnie pomyślał inaczej i zaprosił chyba pół szkoły.

Perspektywa Leny

Wystraszyłam się kiedy wszyscy wyskoczyli z kryjówek i krzyknęli. Prawie tak samo jak Tomek krzykną, że czas na prezenty wszyscy rzucili się jak małe dzieci. Wszyscy złożyli mi życzenia, nawet ci których nie znałam i widziałam pierwszy raz na oczy.

 Gdy impreza się zaczęła wszyscy bawili się doskonale. Marcel poprosił mnie do tańca, przeszło mi już, był tylko moim dobrym kolegą dlatego się zgodziłam.

-Jak tam impreza -spytałam Marcela.

-Coś niesamowitego

-A jak prezenty?

-Trafione, szczególnie ten różowy wibrator -zaśmiałam się.

-A kiedy wyjeżdżacie? -spytał Marcel

-Wyjeżdżamy za tydzień po powrocie od rodziny Żanety.

-Przepraszam że wam przeszkadzam, ale muszę porwać na chwilę Lenę- usprawiedliwiała się.

-Ok. -zgodził się Marcel.

Żaneta chwyciła mnie za rękę i ciągnęła mnie do kuchni.

-Słuchaj jutro wyjeżdżamy o 08.00 -oznajmiła.

-Tylko tyle chciałaś mi powiedzieć? -stałam z pogardą.

-No tak -odpowiedziała.

-Aham –szłam w stronę bawiących się.

-Czekaj -chwyciła mnie za nadgarstek.

-Co chcesz -syknęłam.

-Chcę Ci tylko oszczędzić cierpienia i nie potrzebnych łez -mówiła z nie winnymi oczami. Te oczy od razu sprawiały że się nie dało na nią gniewać.

-Dziękuję ale niepotrzebnie -przytuliłam mocno Żanetę.

-Co tam -pytał Tomek.

-A właśnie Tomek muszę z tobą porozmawiać -oznajmiła Żaneta zabierając Tomka, a ja usiadłam do stołu i wzięłam piwo, no bo w końcu byłam prawie dorosła. Po 30 minutach siedzenia Żaneta dalej rozmawiała z Tomkiem, Kasandra zniknęła gdzieś z nie znajomym kolesiem z którym wcześniej tańczyła, martwiłam się bo ona była mocno piana. Zachciało mi się siku więc wstałam i poszłam do łazienki a tam zastałam Kasandrę z tym kolesiem. Koleś całował Kasandrę, która była najwidoczniej pod wpływem narkotyków bo po alkoholu była by świadoma i by nie traciła przytomności. Gdy mnie zobaczył ten koleś puścił Kaśkę, puszczając ją, Kaśka runęła na podłogę, podeszłam do niej i zaczęłam ją szturchać by popatrzyła na mnie. Kaśka spojrzała na mnie swoimi nieobecnymi oczami, wtedy wiedziałam że jest pod wpływem czegoś. Na szczęście zwróciła te świństwo, po tym robiło się z nią coraz lepiej,  pomogłam jej usiąść na kiblu i poszłam po Tomka.

-Tomek słuchaj Kasandra za mocno się upiła, wymiotowała weź ją do domu- wtrąciłam się w rozmowę.

-A gdzie ona jest? -spytał wystraszony Tomek.

-W łazience -oznajmiłam.

Tomek poszedł to łazienki po jakimś czasie gdy z Kasandrą było lepiej, opuścili imprezę.

Po wyjściu Tomka nagle wszyscy zaczęli wychodzić. Po godzinie nikogo nie było, a my zaczęłyśmy ogarniać pokój. Była 21.00 ogarnęłyśmy calutki dom i usiadłyśmy na kanapie wykończone.

-Czemu okłamałaś Tomka, że Kasia za mocno wypiła -spytała Żaneta.

-Jakiś koleś podał jej tabletkę gwałtu, ale w czas weszłam do łazienki -odpowiedziałam.

-A czemu nie powiedziałaś tego Tomkowi -spytała.

-Nie chciałam go martwić -odpowiedziałam wstając z kanapy.

-Gdzie idziesz? -spytała przyjaciółka.

-Idę pod prysznic a potem spać -oznajmiłam.

-A co z prezentami -spytała.

-Jutro je rozpakuje -oznajmiłam wchodząc do łazienki.

Kąpałam się jak zwykle, czyli dość długo. Wyszłam z łazienki i skierowałam się do pokoju, Żaneta poszła pod prysznic a później zrobiła to samo.

Wstałam o świcie czyli gdzieś tak o 07.30. rozpakowałam prezenty, i zaczęłam się pakować. O 08.00 wstała Żaneta zrobiła naleśniki na śniadanie a później poszła się spakować. Gdzieś tak o 09.30 byłyśmy ubrane, umalowane i gotowe na szalony weekend w domu Żanety. Nagle zadzwonił dzwonek do drzwi, poszłam otworzyć a za nimi stał...