Rozdział 62

Perspektywa Janety

Obudziłam się i od razu spojrzałam na zegarek, była dopiero 8.03 wstałam a raczej wyczołgałam się z łóżka, poczołgałam się do łazienki, umyłam twarz, ogarnęłam szopę na głowie, kiedy już w miarę wyglądałam wyszłam z łazienki zobaczyłam na fotelu ubrania i karteczka.

"Myślę że powinny pasować :D Ps. słodko wygadasz jak śpisz i mówisz przez sen ;* ~Andy"

Odłożyłam kartkę i wyszłam z pokoju, szłam korytarzem, a potem zeszłam po schodach do holu  z którego skierowałam się korytarzem do kuchni. W kuchni nikogo nie było, ale gdy weszłam do niej jednak, się okazało że w kuchni jest Andy, robił kanapki bodajże na śniadanie. Miał słuchawki na uszach więc mnie nie słyszał, dlatego wpadłam na niecny plan, podeszłam po cichu do niego i zaczęłam go łaskotać, ale tylko się wystraszył, co mnie zasmuciło.

-Hahahaha -wybuchłam śmiechem.

-Co ty robisz? -zdjął słuchawki i obrócił głowę w moją stronę.

-Wystraszyłeś się -krzyknęłam i zaczęłam dalej się śmiać.

-Nie, nie wystraszyłem się -odpowiedział Andy dalej krojąc szynkę.

-Ta, ta jasne -odpowiedziałam. -Ale dobra niech ci będzie-odpowiedziałam opierając się o szafkę kuchenną.

-Dziękuję bardzo -powiedział Dennis. Nagle znowu zaczęłam go łaskotać ale dalej nic, bez żadnej reakcji.

-Nie masz łaskotek? -spytałam piskliwym głosem z oburzeniem na twarzy.

-Nie -odpowiedział Andy. -I bardzo się cieszę z tego –powiedział Andy i zaniósł talerz kanapek do jadalni.

-Na pewno gdzieś masz a ja się dowiem gdzie -odpowiedziałam.

-Hahaha życzę powodzenia -zaśmiał się Andy.

-Dzięki -odpowiedziałam i poszłam do stołu.

Po skonsumowaniu kanapek, siedziałam na krześle z podkurczonymi nogami, a że miałam szorty na sobie to moje blizny były widoczne.

-A co się stało że masz takie bliznę na kolanie? -spytał Andy pijąc kawę.

-Wypadek na WF

-A co się stało?

-Skakałam w wzwyż i przy lądowaniu zerwałam sobie więzadła i ścięgna-odpowiedziałam.

-Uuu... paskudna sprawa -powiedział Dennis.

-No cóż życie -odpowiedziałam uśmiechając się.

-Miałaś operację?

-Nom i to nie jedną -zaśmiałam się.

-A ile?

-2, no można powiedzieć że 3 bo ta trzecia to ponowne zamontowanie takiej rurki, bo idioci za wcześnie wyjęli -odpowiedziałam z oburzeniem. -Dobra może tak zmiana tematu? -spytałam.

-Ok-zgodził się. -Ale ja zaczynam -zaśmiał się Andy. - Odpowiedz mi dlaczego ty wiesz o mnie wszystko a ja tylko jak się nazywasz?

-Poprawka ty znasz tylko moją ksywkę -zaśmiałam się przeżuwając kęs kanapki.

-No to super nawet tego nie wiem -powiedział z oburzeniem.

-Noto zapytaj -zaśmiałam się.

-Ok, jak masz na imię, skąd pochodzisz, ile masz lat, dlaczego mieszkasz z One Direction, masz chłopaka, jaką muzykę kochasz, przyjaźnisz się z Daniell, lubisz naszą muzykę, jakie zwierzę kochasz, jaki rodzaj filmów i książek lubisz, jaką potrawę lubisz, jak lubisz spędzać wolny czas, jakie jest twoje marzenie?

-Hmm. no to tak Żaneta, Polska, 18, tak wyszło, nie, wszystkie rodzaje, koleguję, kocham, koty, horrory i fantasty, dobre, to zależy od humoru, spełnić wszystkie swoje marzenia.

Gadaliśmy jeszcze przez chwilę a potem poszłam się ubrać w przygotowane przez Dennisa ubrania, prawdopodobnie Samm. W torebce znalazłam puder i kredkę więc zrobiłam sobie makijaż. Po skończeniu czynności zeszłam na dół, w kuchni było słychać śmiechy, co się potem okazało Sammi i Jinxx konsumowali śniadanie.

-O hej Janeta, ładnie wyglądasz w Andrew ubraniach -powiedziała Samm po czym się zdziwiłam.

-A myślałam że to są twoje ubrania -zaśmiałam się.

-Hahaha. nie, to nie są moje ubrania, chodź bym się nie obraziła gdyby były moje-zaśmiała się.

-A wiecie gdzie jest Andrew? -spytałam.

-Tak, za tobą -odpowiedział Jinxx. Odwróciłam się a Andy stał i patrzył w sufit.

-Co ty robisz? -spytałam.

-O jeny, nawet nie wiem jak ja się tutaj znalazłem -zaczął się głupio tłumaczyć.

-Teleportowałeś się z podwórka bo walisz szlugami -odpowiedziałam.

-O sory nie chciałem.

-Ty nigdy nic nie chcesz -zaśmiałam się.

-Dobra to lecę się przebrać i pojedziemy, ok? -odpowiedział zmierzając w stronę wyjścia .

-Ok, ale gdzie?

-Zobaczysz -odpowiedział i znikł.

Po paru minutach przyszedł po mnie, pożegnałam się i poszłam za Andym do samochodu.

Andy wymyślił że pojedziemy do wesołego miasteczka, ale powstrzymałam go w ostatniej chwili tym że musiałam się przebrać bo się bałam że zniszczę, dlatego wolałam mieć swoje.

Wraz z Dnnisem przyjechaliśmy do domu chłopaków. Zaprosiłam go do środka a ja szybko pobiegłam do pokoju. Wybrałam pierwsze lepsze ubrania i od razu się przebrałam zostawiając Andyiego ubrania na łóżku,  zajrzałam jeszcze do łazienki, poprawiłam makijaż. Wychodząc z pokoju wzięłam torbę, portfel, dokumenty, okulary i inne rzeczy.

Szybko zbiegłam na dół gdzie czekał Andy. Podczas drogi, nie nudziłam się, Andy włączył radio gdzie leciał utwór ,,Adel-Skyfall’’ i zaczął śpiewać, a raczej machać ustami, a ja razem z nim. W połowie drogi Andy pozwolił mi kierować swoim samochodem na co bardzo się ucieszyłam. Było trochę dziko bo kierownica była z prawej strony, ale dla chcącego nic trudnego, nawet dla blondynki.

Podczas jazdy Andy wystawił głowę przez okno zaczął coś krzyczeć ale nie zrozumiałam co, a kiedy wrócił z powrotem oznajmił abym zrobiła to samo, powiedział też że potrzyma kierownicę, zgodziłam się po długim namyśle, wystawiłam głowę przez okno i zaczęłam krzyczeć, a po chwili powróciłam do środka. To było niesamowite.

Wreszcie dojechaliśmy na miejsce, nigdy nie widziałam tak ogromnego wesołego miasteczka, na sam widok tego zamarłam, myślałam że to jakiś sen.

Od razu chwyciłam Dennisa za rękę i poprowadziłam na karuzelę, następnie na kolejkę, na samochody i inne atrakcje, naprawdę świetnie się bawiłam, byłam bardzo szczęśliwa kiedy odkryłam gdzie Andy ma łaskotki, to był brzuch.

Siedzieliśmy, a raczej bawiliśmy się tam do wieczora. Potem Andy zawiózł mnie do domu. Pożegnałam się z nim i weszłam do domu, od razu poszłam coś zjeść a potem przebrałam się w piżamę i zeszłam na dół, przygotowałam sobie spanie, oczywiście na dole. Po przyszykowaniu wszystkiego, zrobiłam obchód po piętrze gdzie znajdowały się pokoje i po parterze gdy wszystko było zapięte na ostatni guzik włączyłam sobie film i poszłam spać.

Noc minęła spokojnie, może dlatego że spałam ze słuchawkami w uszach. Następnego dnia zadzwoniłam do Zayna na skype, ponieważ był dostępny, odebrał. Porozmawiałam chwilkę z nim, a potem z całą resztą, ale nie za długo to trwało bo musieli uciekać. Wyszłam z kompa, ale wcześniej zajrzałam na fb. Zjadłam śniadanie, ubrałam się, ogarnęłam twarz i wyszłam na miasto. Szłam jakimiś uliczkami, gdy nagle moją uwagę przykuło, ogłoszenie o wolontariacie, zapisałam adres i natychmiast tak się udałam.

Weszłam do budynku i skierowałam się do pani, która pracowała przy komputerze  powiedziałam że chcę dołączyć do wolontariatu, pani swoimi ogromnymi oczyma i surowym wyrazem twarzy, odpowiedziała z wielkim wyrzutem, że zgłoszenia do wolontariatu są za drzwiami numer. 17, natychmiast udałam się w poszukiwania pokoju, gdy znalazłam weszłam wcześniej pukając. W gabinecie siedziała pani, od razu wyjaśniłam po co tutaj przyszłam. Pani opowiedziała z czym to się wiąsze i że to jest poważna sprawa, ale ja zdawałam sobie z tego sprawę, podpisałam jakieś dokumenty, po czym pani powiedziała że spotkanie jest o 12.00 w pokoju nr.10. Dopiero była 11.00 więc poszłam coś zjeść bo odczuwałam głód. Po zjedzeniu wróciłam z powrotem i weszłam do pokoju nr.10 na spotkaniu było ok.11 osób, niezbyt duża grupa osób, ale to dobrze. Pani wyręczyła mi plakietkę na której było moje imię. Po spotkaniu poszłam na zakupy i wróciłam do domu.